Η περιπέτεια My Wild Atlantic Way έχει ολοκληρωθεί, τουλάχιστον με όρους ποδηλασίας. Το γράφω ενώ καθόμουν στο σιδηροδρομικό σταθμό του Galway, όπου μάζεψα το προκρατημένο εισιτήριό μου για το Δουβλίνο.
Δεσμευμένο προς το σπίτι
Σήμερα ήταν μια αρκετά μεγάλη μέρα: Doolin στο Galway. Δεν είμαι μεγάλος θαυμαστής ολόκληρης της περιοχής από το Spanish Point μέχρι το παρελθόν Doolin, καθώς είναι εξαιρετικά τουριστική.
Το κάμπινγκ στο οποίο έκλεισα είναι καθαρό και τακτοποιημένο, αλλά χρεώνεστε για τα πάντα. Εκτιμώ ότι είναι μια επιχείρηση και χρειάζεται κέρδος, αλλά δεν εκτιμώ πώς με έκανε να νιώσω. Οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα, από τα οποία πρέπει να ωφεληθούν και τίποτα περισσότερο.
Απαίσιοι οδηγοί πούλμαν
Η βόλτα από το Doolin θα θυμάμαι για όλους τους λάθος λόγους, ξεκινώντας από τους δολοφονικά ανίκανους οδηγούς λεωφορείων Transport for Ireland! Επίσης, τα τροχόσπιτα σε ελβετικές πινακίδες έμοιαζαν να οδηγούνται από απρόβλεπτους δολοφόνους με τσεκούρι!
Δεν έχω ιδέα τι είναι φυσιολογικό για τους Ελβετούς οδηγούς, που δεν έχουν ξανασυναντήσει ποτέ. Ωστόσο, αν αυτά τα ελβετικά τροχόσπιτα αποτελούν ένδειξη, τότε δεν θα ήθελα κανέναν Ελβετό οδηγό κοντά μου!
Το Μπέρεν
Πήρα ποδήλατο σε μια περιοχή που ονομάζεται The Burren σήμερα, και μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Κατά κάποιο τρόπο, είναι όμορφο, με έναν βάναυσο τρόπο. Βλέπετε, όλη η περιοχή έχει μάζες από εκτεθειμένο βράχο, και κατά τόπους το τοπίο μοιάζει σχεδόν σεληνιακό.
Ωστόσο, σε άλλα μέρη, αν και εντελώς φυσικό, μοιάζει περισσότερο με τα υπολείμματα ενός μη αποκατεστημένου υπαίθριου ορυχείου και τα υπαίθρια ορυχεία δεν είναι πράγματα ομορφιάς.
Η περιοχή είναι δημοφιλής όμως! Κάθε layby ήταν γεμάτο αυτοκίνητα και υπήρχαν περισσότερα αυτοκίνητα μερικώς παρκαρισμένα στο δρόμο. Αφού έχω δει τα πρότυπα οδήγησης από εκεί, δεν θα διακινδυνεύσω να παρκάρω έτσι!
Η κακή πράξη δεν μπορεί να μην έχει συνέπειες
Έκανα και την καλή μου πράξη της ημέρας: ο οδηγός ενός Transporter μου έκανε ένα υπέροχο προσπέρασμα και λίγο μετά σταμάτησε ξαφνικά σε μια είσοδο φάρμας στα δεξιά. Ο οδηγός πήδηξε έξω και έτρεξε πίσω, και μόνο τότε παρατήρησα τι την έκανε να σταματήσει: ένας τοίχος από ξερολιθιά είχε μερικώς καταρρεύσει, αφήνοντας βράχους μεγέθους ποδοσφαίρου στη μέση του δρόμου.
Της έδωσα ένα χέρι και μαζί καταφέραμε γρήγορα να καθαρίσουμε τα βράχια και κυρίως να ξαναχτίσουμε τον τοίχο. Λίγες στιγμές αφότου τελειώσαμε, 2 αυτοκίνητα περνούσαν τελείως. Αν αυτές οι πέτρες ήταν ακόμα στο δρόμο, οι οδηγοί αυτών των αυτοκινήτων μπορεί κάλλιστα να είχαν μια πολύ κακή μέρα!
Η τιμωρία
Μέρη της διαδρομής μου πήγαν κατά μήκος του N67. Είναι ένας άσχημος και δυσάρεστος δρόμος για ποδήλατο.
Ωστόσο, πριν φτάσω στο Doolin, σταμάτησα για να τραβήξω μια φωτογραφία από τη θέα που κόβει την ανάσα, όταν ο οδηγός ενός μεγάλου 4×4 σταμάτησε δίπλα και εξήγησε ότι η θέα είναι ακόμα καλύτερη λίγο πιο μπροστά (είχε δίκιο).
Μου είπε επίσης να κατέβω από τον N δρόμο και αντ’ αυτού να πάρω τον δρόμο Hazel Mountain (δεν είναι βουνό). Θυμήθηκα τη συμβουλή του και πήρα αυτόν τον δρόμο, που ήταν και πολύ πιο ήσυχος και πολύ γραφικός. Ειδικά μια φορά που ανέβασα το λόφο, όπως υποσχέθηκε, η θέα ήταν καταπληκτική!
Οι Ιρλανδοί είναι καταπληκτικοί
Και πάλι, τέτοιες αλληλεπιδράσεις είναι κανονικός στην Ιρλανδία. Οι άνθρωποι αυτού του νησιού είναι συνολικά τόσο ευγενικοί και φιλικοί! (Με κάνει να σκέφτομαι ότι η TfI πρέπει να έχει μια εξαιρετικά στρεβλή διαδικασία στρατολόγησης και εκπαίδευσης για να καταλήξει με τόσους πολλούς σαδιστές οδηγούς πούλμαν!)
Galway
Τα πρότυπα οδήγησης έπεφταν στο μύτη όσο πλησίαζα στο Galway. Δεν ξέρω σχεδόν τίποτα για την πόλη, αλλά οι πάρα πολλές κοντινές προσπεράσεις που υπέστη κατά τη διάρκεια μιας πολύ περιορισμένης ποδηλασίας στο Γκάλγουεϊ δεν μου έκαναν αγαπητή την πόλη.
Προτού πάω να δημιουργήσω την εντύπωση ότι είναι ένα δυσάρεστο μέρος, πρέπει να τονίσω ότι δεν γνωρίζω αρκετά γι ‘αυτό ούτε με τον άλλον τρόπο. Από όσα ξέρω, θα μπορούσε να είναι ένα φανταστικό μέρος, και απλά δεν είχα την ευκαιρία να το δω αυτό.
Αυτό που είναι αναμφισβήτητο όμως είναι ότι το Galway είναι ακριβό. Αρχικά, με κάλεσαν να μείνω απόψε στο σπίτι κάποιου, αλλά αρρώστησαν, οπότε τα σχέδιά μου έπρεπε να αλλάξουν.
Κοίταξα να κάνω κράτηση σε ένα B&B ή κάτι τέτοιο, αλλά είναι όλα εξαιρετικά ακριβά. Αυτό με έκανε να αποφασίσω απλώς να βρω ένα μέρος για να κατασκηνώσω την άγρια φύση για μια νύχτα, πριν πάω το τρένο μου για Δουβλίνο το πρωί.
Ένα τελευταίο άγριο στρατόπεδο
Το αστικό άγριο κάμπινγκ είναι πάντα ένας κίνδυνος, ειδικά σε μια πόλη που δεν γνωρίζετε. Συνήθως, είναι ένας κίνδυνος που προσπαθώ να αποφύγω, αλλά οι ανάγκες πρέπει.
Θα περιμένω μέχρι να αρχίσει να νυχτώνει πριν πάω να στήσω τη σκηνή μου σε ένα από τα λίγα πιθανά σημεία για κάμπινγκ. Θα βάλω ξυπνητήρι, για να μαζέψω τα πράγματά μου αρκετά νωρίς.
Ανταγωνισμός!
Για να έχετε την ευκαιρία να κερδίσετε το φανταστικό βιβλίο του John Devoy, Quondam, πρέπει να απαντήσετε όλα τις ερωτήσεις που δημοσιεύω σε καθημερινή βάση.
Ακολουθεί η σημερινή ερώτηση: Η κατάταξη του ΟΗΕ για το 2022 για την ποιότητα ζωής από 189 χώρες έχει το Ηνωμένο Βασίλειο στο Νο 18. Τι είναι για την Ιρλανδία;
